"Wiele powodów, by wrócić" Augusta Docher

Ludzki mózg to zagadka. Nikt nie poznał do końca jego tajemnic.

Tytuł: Wiele powodów, by wrócić

Autor: Augusta Docher

Seria: Najlepszy powód, by żyć (tom 2)

Strony: 352

Bohater/ka: Dominika/Marcel

Wydawnictwo: OMGBooks

Czy pierwszą miłość można przeżyć drugi raz?

Marcel po wypadku nie odzyskuje przytomności. Dominika jest zdruzgotana – zamiast układać sobie życie z ukochanym, spędza długie godziny w szpitalu, czuwając przy jego łóżku. Heroicznie walczy o każdy oddech Marcela i nie traci nadziei, że ten pewnego dnia do niej wróci. Chwila, w której chłopak budzi się ze śpiączki, jest jedną z najszczęśliwszych w jej życiu. Radość błyskawicznie zamienia się w rozpacz, gdy Dominika odkrywa, że Marcel nie pamięta ostatnich dwóch lat.

Czy łączące ich niegdyś uczucie okaże się silniejsze od zapomnienia? Czy ktoś, kto odszedł tak daleko, znajdzie powód, by wrócić? (Opis wydawcy)

Oba tomy pochłonęłam bardzo szybko. Jeżeli ktoś uważa, że można czytać drugi tom bez znajomości pierwszego, jest w błędzie. Zbyt dużo Was ominie.

Znowu wkraczamy w świat Dominiki i Marcela. Wszystko układało się pięknie, do czasu wypadku. Marcel jest w śpiączce, a Dominika codziennie przy nim czuwa i modli się, by wyszedł z tego cało. Gdy ten dzień w końcu nadchodzi Dominikę czeka rozczarowanie. Marcel jej nie pamięta. Nie wie, kim dla niego jest, a ostatnie wspomnienia, jakie ma, są sprzed dwóch lat. Wtedy był z kimś innym. Był zakochany w Wiktorii. Więc gdzie tu miejsce dla niej?

-Kocham cię. Będę na ciebie czekać, choćby to czekanie miało trwać milion lat, słyszysz? -szepczę. -Nie pozwolę ci odejść.

Autorka porusza bardzo trudny temat. Amnezja nie jest łatwą sprawą ani dla samego pacjenta, ani dla rodziny i bliskich. Jak się okazało autorka zaczerpnęła historię z prawdziwego życia. Tym bardziej cieszę się, że mogłam przeczytać tę książkę. Czyta się szybko, choć niektóre dialogi są niedopracowane lub po prostu nie na miejscu.

Okładka równie ładna, jak i pierwszego tomu. Znowu mamy przedstawioną parę w objęciach.

Dominika dojrzała, zaufała i ponownie oddała komuś serce. Zaś Marcel zachowywał się jak gówniarz. Zapomniał o dwóch latach swojego życia i o doświadczeniach, które zdobył w tym czasie. Wpłynęło to na jego zachowanie. Nie pamięta Dominiki i nie chce mieć z nią nic wspólnego. Nawet nie chce spróbować poczuć tego, co czuł. Zamknął się na swoje uczucia. Wiadomo, że to nie jego wina, ale mógł się trochę postarać.

Całość nie wypada najgorzej, choć pierwszy tom bardziej mi się podobał. Ciekawy temat i dobrze poprowadzona akcja, to plusy tej książki. Jednak zachowanie głównego bohatera nie do końca mi się podobało. Jednak uważam, że warto przeczytać jako uzupełnienie pierwszej części. Czy miłość wygra w starciu z amnezją? A może Marcel wybierze Wiktorię? Bo czy można zakochać się drugi raz w tej samej osobie?

- Gdy człowiek traci coś, co niedawno otrzymał, czuje złość, bo jeszcze się tym nie nacieszył. Lecz znacznie boleśniejsza jest strata czegoś , co zawsze do nas należało. Odczuwamy ból, gdy tracimy część własnego życia. Najczęściej ta strata to odejście kogoś bliskiego, a ty straciłeś samego siebie.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu: