"Płynąc ku przeznaczeniu" Weronika Tomala

To nie nauka, a doświadczenie uczą życia. Nie teoria darzy mądrością, a praktyka. Tylko głupcy wierzą w sens oklepanych zasad. Prawdziwa wiedza rodzi się w nas właśnie sama, bo nie ma dwóch identycznych momentów, by ktoś miał prawo dyktować nam, jak dobrze żyć.

Tytuł: Płynąc ku przeznaczeniu

Autor: Weronika Tomala

Tłumaczenie: ---

Strony: 326

Bohater/ka:  Dominika/Dawid

Wydawnictwo: Dlaczemu

Tam, gdzie znikają maski, triumfuje prawda.
A prawda może zrodzić miłość.
I może też zabić…

Skromna studentka, Dominika, wyjeżdża na pierwsze, zagraniczne wakacje. Hiszpania do której jedzie z serdecznymi przyjaciółkami, zmieni jej życie na zawsze. To właśnie tam poznaje pracującego w hotelu, polskiego ratownika.

Dawid przyjechał do Calelli w celach zarobkowych. Nie pierwszy już i nie ostatni raz. Oczekujący od losu spontanicznych przygód nie planuje miłości, bo wiedziony doświadczeniem boi się kochać. Pewny siebie, opryskliwy, egoistyczny. Czy to tylko pozory?

Powieść o miłości, przyjaźni i przeznaczeniu.
O tym, że największe mroki kryją się tam, gdzie nikt ich nie szuka. (Opis Lubimy czytać)

Po książkę sięgnęłam ze względu na przepiękną okładkę oraz intrygujący opis. Skusiła mnie oprawą, ale czy obroniła się zawartością?

Płynąc ku przeznaczeniu to debiut polskiej blogerki. Autorka stanęła po drugiej stronie barykady i przedstawiła nam dobrze napisaną historię. 

Początkowo można było stwierdzić, że to lekka książka na jeden wieczór, ale pod koniec serwuje nam niezłą bombę. Ale od początku.

Dominika to młoda studentka, która wyjeżdża z koleżankami na wymarzone wakacje do Hiszpanii. Zbierała na nie bardzo długo i chce po prostu odpocząć, ale też przeżyć przygodę życia. Już pierwszego dnia dziewczyny spotykają swoich rodaków: Dawida, Adama i Tomka. Wszyscy trzej pracują jako instruktorzy pływania. Dawid od razu zaczyna mieć coś do Dominiki, jest wrogo nastawiony. Dominika wszystko to przeżywa. Moim zdaniem za bardzo. Gdyby facet odezwał się do mnie w ten sposób, wiedziałabym jak mu odpowiedzieć. Za to Dominika ucieka i płacze po kątach. W pewnym momencie jej zachowanie zaczęło mnie irytować, ale postanowiłam dać jej szansę.

Sądzę, że nawet śmierć nie uczyniłaby takiego spustoszenia. Najbardziej cierpimy wtedy, kiedy czekamy na coś, co nie nadchodzi. W niewiedzy, strachu i poczuciu zagrożenia. Najgłębsze ciosy zadaje bowiem słabnąca wiara, najtrwalsze rany - bezsilność.

Dominika ma wspaniałe przyjaciółki: Kaśkę i Wiktorię. Dziewczyny wspierają się jak siostry i mogą na sobie polegać w trudnych chwilach. Najbardziej szalona jest właśnie Wiktoria. Zmienia facetów jak rękawiczki, lubi dobrą zabawę i nie boi się osądu innych. Dominika jest nieśmiała i nie umie wyrażać swojego zdania. Bardzo uczuciowa i krucha. Brakuje jej poweru i jest nieco naiwna. Zakochuje się w Dawidzie niemal natychmiast, mimo tego jak ją traktuje. Dopiero po czasie zmienia nastawienie do niej.

Dawid to typowy macho, za którym oglądają się wszystkie mijane dziewczyny. Nie chce on jednak żadnego związku i jakichkolwiek zobowiązań. Przez wydarzenia z przeszłości nie może się zakochać, bo nie przeżyłby utraty ukochanej osoby. Dlatego gra obojętnego i nieczułego pozera. Co skrywa i dlaczego taki jest? Czy Dominika zburzy mur, który wokół siebie utworzył?

Jeżeli chodzi o styl autorki, to myślę, że sobie poradziła. Akcja wyważona, choć pod koniec można dostać palpitacji serca. Ogólnie czyta się szybko, nie znalazłam też błędów.

Okładka, jak już wspominałam, urzekła mnie swoim wyglądem. Prosta, wakacyjna, ale ma w sobie to coś.

Książka Płynąc ku przeznaczeniu okazała się dobrym debiutem. To historia nie tylko o miłości, ale przede wszystkim o przyjaźni, takiej na całe życie. To również historia o stracie i radzeniu sobie z nią. Dopiero, gdy kogoś tracimy, uświadamiamy sobie jej wartość. Autorka skłania nas do refleksji również nad swoim życiem. Nieważne czy wierzycie w przeznaczenie, czy też nie. Ta książka pokazuje, że wszystko w życiu ma swoje miejsce, a my nie mamy wpływu na zakończenie. Autorka nieco za szybko skończyła książkę i nie wyjaśniła wszystkiego, dlatego mam nadzieję, że napisze kontynuację. A Wam polecam przeczytać jej debiut.

Kiedy w grę wchodzi miłość, rozum ucieka, jak gdyby nagle przestraszył się serca.

Za możliwość przeczytania dziękuję serdecznie Dominice Smoleń 

oraz Wydawnictwu: