"Roar" Cora Carmack

„Traktuj innych z dobrocią. Nie wiesz bowiem, które dusze odwiedzą cię ponownie – już nie jako ludzie, ale burze.” 

Tytuł: Roar

Autor: Cora Carmack

Seria: Łowcy burz (tom 1)

Tłumaczenie: Donata Olejnik

Strony: 375

Bohater/ka: Aurora

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Aurora, jako jedyna dziedziczka królewskiego rodu Stormlingów, od dziecka jest przygotowywana do roli potężnej królowej. Inteligentna, odważna i uczciwa, nie ma jednak w sobie magii niezbędnej, by chronić królestwo Pavanu i poddanych. Aby zachować sekret córki i ocalić kraj, matka Aurory aranżuje małżeństwo z księciem z innego królestwa. Początkowo Cassius wydaje się idealnym rozwiązaniem wszystkich problemów, jednak, gdy Aurora poznaje kolejne tajemnice księcia, przyszłość u jego boku zaczyna ją przerażać… Pewnej nocy, gdy wymyka się z pałacu, aby śledzić swego wybranka, trafia na czarny rynek, gdzie nielegalnie handluje się magią burzy – tym, czego jej brakuje. (opis - Lubimy czytać)

„Śmierć z rąk burzy daje człowiekowi szansę na ponowne życie w niebiosach.”

Po przeczytaniu tej książki mam takiego kaca książkowego, że muszę podzielić się z Wami odczuciami, jakie mną targają. Minęło trochę czasu, kiedy ostatni raz książka wywarła na mnie taki wpływ. Książka „Roar” pozostawiła po sobie pustkę, złość, ciekawość, niedosyt… Nie wiem jak wytrzymam do czerwca, do premiery drugiego tomu. Chciałabym mieć go już w rękach i zaszyć się z nim na kilka godzin, by poznać dalsze losy bohaterów.

Aurora jest ostatnią dziedziczką swojego rodu, po śmierci swojego brata Alarica. Od najmłodszych lat robiła wszystko, co jej kazano, by stać się potężną królową. Zagubiona i osamotniona, pozbawiona wolności i prawa do posiadania jakichkolwiek przyjaciół. Wszystko po to, by nikt nie poznał jej głęboko skrywanego sekretu. Mianowicie, Rora nie jest obdarzona magią, jak reszta osób z królewskiego rodu. Dlatego, by ukryć prawdę, królowa aranżuje małżeństwo z księciem Cassiusem, który nieźle potrafi namieszać. Przystojny, arogancki i niebezpieczny z aurą tajemniczości. Coś czuję, że jeszcze mnie zaskoczy.

„Nierozumienie prowadzi do wiedzy, jeśli jest się na tyle odważnym, by jej szukać.” 

Śledząc swego narzeczonego, Rora trafia na czarny rynek, gdzie handluje się magią. Dociera do niej jak wiele rzeczy przed nią ukrywano i jak niewiele wie o świecie, w którym żyje. Dziewczyna, po poznaniu łowców burz, postanawia zawalczyć o swój los i wraz z nimi opuszcza rodzinę i pałac. Niestety jej upozorowane porwanie, pociąga za sobą pewne konsekwencje.

„Być może tyko śmierć czeka na mnie za wielkim oceanem, jednak lepiej poznać śmierć, niżeli poddać się lękowi przed nieznanym.” 

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Carmack, ale uważam je za bardzo udane. Styl i język autorki jest lekki i prosty, od pierwszych kartek wciąga do swojego świata. Liczne opisy nie zanudzają, lecz przedstawiają bardzo dobrze wykreowany świat i pozwalają nam poznać oraz zrozumieć, jakie życie wiodą bohaterowie. Wszystko jest przemyślane, napisane z wyczuciem i umiarem. Akcja się zazębia i trzyma napięcie. W książce mamy do czynienia z narracją trzecioosobową, co nie wpływało na jakość fabuły, a dzięki temu wszystko było jasne i zrozumiałe.

Bohaterowie są wykreowani na ludzi z krwi i kości. Każdy ma za sobą przeszłość, swoje tajemnice i niezwykłe charaktery. Łowcy są dla siebie rodziną, nie mają nikogo oprócz siebie, chronią się i opiekują sobą za wszelką cenę. Podbili moje serce i zapadli w pamięć.

„Ten świat tylko czeka na to, żeby uczynić się swoją ofiarą – nie pozwól mu na to.” 

Największą zagadkę stanowi pewien przystojniak z tajemniczym pseudonimem. Locke to odważny, arogancki, opiekuńczy i uparty mężczyzna. Nie znamy jego prawdziwego imienia, ale w końcówce autorka uchyla nam rąbka tajemnicy.

Drugą zagadką była Aurora. Na początku uznałam ją za typową księżniczkę, ale zaskoczyła mnie swoim zamiłowaniem do różnych dziedzin np. rzucania nożami, walki mieczem, czy studiowaniem ksiąg. Zyskała moją sympatię swoim uporem i niezłomnością do walki, przetrwania i poznania siebie.

„(…) nikt nie zdoła sprawić, że poczujesz się mała, dopóki sama na to nie pozwolisz.” 

Ogromny plus za okładkę. Jest cudowna. Jak tylko ją zobaczyłam, zakochałam się w niej. Idealnie oddaje klimat książki. Jest tajemnicza, piękna i nieposkromiona. Wszystko ze sobą współgra i przyciąga wzrok. Podobały mi się również krótkie teksty, które rozpoczynały każdy rozdział. Były to mity, legendy lub opisy kultury i tradycji królestwa Caeliry. Na samym początku mamy również mapkę z miejscami, w których przebywali nasi bohaterowie.

Podsumowując, polecam „Roar” każdemu z Was. Nie jest przeznaczona tylko dla młodzieży, ale również dla trochę starszych czytelników. A dla fanów fantastyki to lektura obowiązkowa. Ja na pewno długo o niej nie zapomnę i będę wyczekiwać „Rage”.

  

„Nie wiem, co cię czeka w przyszłości. Niekiedy ścieżki, które obiera nasze życie, dalekie są od naszych planów. Pojawiają się zakręty i ślepe uliczki.”

Za możliwość przeczytania książki dziękuję: